وقتی کی دونیا ایسه تالان تالان
پیچا قصابه ، دَره سه در دوکان
موش ایسه بازاره سر پنیر فروش
تانه دوشتن ماده گرگه شیر فروش
دزد بایه صابخانه عارض کومیته
قاضی چرخ و طوقه هردوتا پیته
خالی واشا بگه بدبو گزنه
کوله داس ، ساطوره ریشه بزنه
اسبه با صاد نویسان یورقه بیشید
مارگیران مار عوض مار بکشید
شاله مورخه خوره فیروزه دانه
روز دیرین شب دیرینه نوا خوانه
خیس خاله گول دانه قران خوانک
گوهر شب چراغه کون سوکونک
سنگ بسه سر شیوید بجور بایه
کربلا دیل وا آغوزدار بخوایه

ماری ماری چی خونه دیل بوخوردی
ئی وار خوشی مرا بسر ناوردی
جه پا دکفتی آن قدر می بالا
بیگیفتی تا مرا به پا باوردی
خانه کش ماکش فوخوفتی تا سیا سحر نوخوفتی
واشادی تی زاکه گارا، لالایی مره بوگوفتی

امروزمتن اهنگی زیبا از استاد قوامی از اشعار زنده یادشیون فومنی را تقدیم شما می نمایم

آفتاب گوله كو جينجيلاي  خوره شوستاندره 

   گل آفتاب در پايه كوه در حال شستشو هست

سيا  ابرانه حال روزگار زاره بوستاندره 

 ابرهاي سياه حال و روزشان بد مي شود

آفتابه روزا وارشه                            

روز آفتابي باران مي بارد

شالانه عروسيه                              

عروسي شغال است

استادشیون فومنی

عضو تالار مشاهیر گیلانیان : میر احمد سید فخری نژاد، مشهور به شیون فومنی، از شاعران محبوب و مشهور شمال ایران است.او در سال سوم دی ۱۳۲۵ هجری خورشیدی در شهرستان فومن دیده به جهان گشود. او تحصیلات ابتدایی و سه ساله خود را در رشت سپری کرد و بعد از آن به کرمانشاه کوچ کرد و سه ساله دوم دبیرستان را تا اخذ دیپلم طبیعی -۱۳۴۵ در آنجا گذراند. شیون در سال ۱۳۴۶ وارد سپاهی دانش در طارم زنجان شد و یکسال بعد به استخدام اداره آموزش و پرورش استان مازندران درآمد و در سال ۱۳۴۸ وارد زندگی زناشویی شد در کوچی عهده دار مدیریت و تدریس در یکی از مدارس فولادمحله ساری گشت و تا سال ۱۳۵۱ به کار تدریس مشغول بود. پس از آن نیز دردیگر نقاط گیلان به این شغل ادامه داد.

او در سال ۱۳۷۲ مبتلا به بیماری نارسایی کلیه شد و یک سال بعد برای درمان این نارسایی به وسیله دیالیز(تراکافت) به تهران کوچ کرد و در همین سال با توجه به درد بیشمارموفق به اخذ مدرک تحصیلی لیسانس در ادبیات، از دانشگاه تربیت معلم شد . شیون در سال ۱۳۷۶ ه.ش پس از سالها تدریس، بازنشسته شد.

او در شهریورماه ۱۳۷۷ پس از یک دوره بیماری مزمن کلیوی و انجام پیوند کلیه در یکی از بیمارستانهای تهران از دنیا رفت . آرامگاهش در بقعه سلیمان داراب رشت بنا به وصیتش در کنار مقبره میرزا کوچک جنگلی قرار دارد .

گیلکی

دونیا راشه مانه آدم رادوار
هیچکی پاسختا نکود اروزیگار
بآمو هرکس بشو خوخانه بنا
حاج حاجی ببوسته خولانه بنا
خوچوما گرده کوده آلوچه ر
بشو ، اما بنا باغا کوچه ر
دوسه روزی هی ویرشته هی بکفت

دعا

اَمی ماران گیلکی دوعا کونید
گیلانِ لبظ خودایا صدا کونید
خوشانِ جی جاکی دستانِ ذرهَ
گیله تجربه مرهَ دوا کونید
دوشمنا نفرین و دوستانا دوعا
گوشت و ناخوناَ اَجور سیوا کونید
دمبتو ابریدی آسمان جیر

خواب

رو به طیران کی خوسم گیلانِ خواباَ دینمه
فوچینم می چوما او کوگا عذاباَ دینمه
می زنای بخواب اَیه مراگه اَ غریبه جا
کله پیش آخرئی روز تی مرگه خواباَ دینمه
اَمی همساده چاکود عمارتِ سه مرتبه
مردمِ خانه ولی من تی قوراباَ دینمه